Προγνωστικά σνούκερ: Ακολουθώντας τους οιωνούς στο 15.00

Η γιορτή του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος σνούκερ αρχίζει το Μ. Σάββατο και ο Ευάνθης Γκόγκουλης ακολουθεί τους οιωνούς μπας και πετύχει τον νικητή.

Προγνωστικά σνούκερ: Ρόμπερτσον όπως… Γουίλιαμς

Ας είμαστε ειλικρινείς. Το να πιάσεις μακροχρόνια προγνωστικά σνούκερ για τον «μαραθώνιο» του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος είναι λίγο πιο δύσκολο από τη ρουλέτα. Ποιος θα φανταζόταν π.χ. ότι θα έφτανε πέρυσι στον τελικό ο Τζακ Τζόουνς;

Έτσι κι εμείς φέτος θα το ρίξουμε στην τρελή – μήπως και που παίξαμε στα σοβαρά τις τελευταίες μέρες των προκριματικών βγήκε κάτι; Κι αν πειστείτε από τους οιωνούς που θα παρουσιάσουμε, ακολουθήστε. Με μικρό ποντάρισμα πάντα.

Αρχίζουμε με αυτούς που θεωρούμε ότι δεν θα τα καταφέρουν, με πρώτο και καλύτερο τον Κάιρεν Γουίλσον. Η «κατάρα του Crucible», που θέλει τον παίκτη που κατακτά για πρώτη φορά στην καριέρα του το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, να αποτυγχάνει να το υπερασπιστεί την επόμενη χρονιά, δεν έχει σπάσει ποτέ. Κι όσο κι αν προσπαθεί να το παίξει άνετος ο 33χρονος άσος, θα έχει πίεση. Ειδικά αν αντιμετωπίσει τον Τζάο Σιντόνγκ στη φάση των «16». Είναι και οι τέσσερις ranking τίτλοι που ήδη έχει κατακτήσει φέτος που το κάνουν ακόμα πιο δύσκολο.

Ο Τζαντ Τραμπ, πάλι, ξεκίνησε εντυπωσιακά τη σεζόν, κερδίζοντας και το πρώτο Triple Crown τουρνουά (το UK Championship), αλλά η απόδοσή του έχει σημειώσει κάμψη τους τελευταίους μήνες. Και να μην πετύχει τον Γουίλσον που του έχει πάρει τον αέρα, ο κίνδυνος να την πατήσει εκεί που δεν το περιμένεις (όπως πέρυσι με τον Τζόουνς) είναι ορατός. Προφανώς και μπορεί να μας διαψεύσει.

Δεν ξεχάσαμε τον Ρόνι Ο’Σάλιβαν, ο οποίος κράτησε σε αγωνία τους οπαδούς του μέχρι και χθες για το αν θα κατέβει. Μεταξύ μας, όμως, ποιος πίστευε ότι στα 49 του δεν θα δοκίμαζε τις πιθανότητές του για το πολυπόθητο όγδοο Παγκόσμιο, ακόμα κι αν δεν ένιωθε καλά; Είναι μακρύ το διάστημα από τον τελευταίο του επίσημο αγώνα και, ναι, το 2013 είχε στεφθεί παγκόσμιος πρωταθλητής ενώ προερχόταν από ακόμα μεγαλύτερη αποχή. Αλλά είναι απ’ τα πράγματα που δύσκολα επιτυγχάνονται δεύτερη φορά.

Άλλοι βάζουν τα λεφτά τους στον Μαρκ Σέλμπι, ύστερα από την ανάκαμψη που παρουσίασε φέτος. Ο Μαρκ Γουίλιαμς ταλαιπωρείται από την όρασή του και δύσκολα θα φτάσει μακριά. Ο Ντινγκ Τζουνχούι είναι ο αγαπημένος πολλών, αλλά δίνει την εντύπωση ότι έχασε το τρένο. Το ίδιο και ο Μαρκ Άλεν, που φέτος δεν ήταν τόσο δυνατός όσο τις δύο προηγούμενες σεζόν. Ο Σον Μέρφι κέρδισε το Masters αλλά έχει δύσκολο δρόμο. Ή μήπως θα ξανακάνει το θαύμα του ο Λούκα Μπρεσέλ; Χλομό.

Ίσως και ο Τζον Χίγκινς να έχει πιθανότητες, αν και η κατάρα του νικητή του Tour Championship (κανείς δεν έχει προχωρήσει πέρα απ’ τα προημιτελικά από τότε που το εν λόγω τουρνουά μπήκε στο καλεντάρι) είναι εξίσου ισχυρή. Ο Σκωτσέζος σούπερ σταρ αντιμετωπίζει κι ένα σοβαρό οικογενειακό πρόβλημα (ο πεθερός του υπέστη καρδιακή προσβολή) που θέτει σε κίνδυνο ακόμα και τη συμμετοχή του στο Παγκόσμιο!

Ποιος μας μένει λοιπόν, απ’ τη στιγμή που δεν συμμεριζόμαστε το hype για τον χαρισματικό Τζάο; Ο Νιλ Ρόμπερτσον, μόνο και μόνο για τους οιωνούς που τον περιτριγυρίζουν και θυμίζουν την περίπτωση του Μαρκ Γουίλιαμς το 2018. Δεν είναι ένας ή δύο, αλλά πολλοί. Ας τους πάρουμε με τη σειρά:

1) Έμεινε εκτός top 16 πέρυσι και αποκλείστηκε στα προκριματικά, όπως ακριβώς είχε πάθει και ο Γουίλιαμς το 2017.

2) Έχουν μεσολαβήσει 15 χρόνια από τον προηγούμενο παγκόσμιο τίτλο του (που στην περίπτωσή του ήταν και ο μοναδικός). Ο Γουίλιαμς είχε κι εκείνος να το πάρει από το 2003.

3) Έκλεισε τα 43 του χρόνια λίγους μήνες πριν το Παγκόσμιο.

4) Έχει κατακτήσει δύο ranking τίτλους μες στη σεζόν, εκ των οποίων ο ένας ήταν σε Home Nations τουρνουά (το English Open, ενώ ο Willo είχε κερδίσει το 2017 το Northern Ireland Open) και με νεαρό Κινέζο ως αντίπαλο (τώρα ο Γου Γιζέ, τότε ο Γιαν Μπινγκτάο).

Τα 15 χρόνια από τον προηγούμενο παγκόσμιο τίτλο και το 15.00 της απόδοσης στη Novibet, μας κάνει επίσης κλικ. Ένα ακόμα σημάδι (άσχετο με τον Γουίλιαμς του 2018) είναι ότι ο Robbo μπαίνει στο τουρνουά ως Νο 9 της παγκόσμιας κατάταξης, θέση που κατείχε και το 2010, όταν κατέκτησε το πρώτο του Παγκόσμιο.